Mijn voorkeur ging altijd al uit naar ruwe mannen. Mannen met Neanderthaler hoofden, grove gezichten, veel stoppels, dikke wenkbrauwen, mannen met een gespannen blik. Een man die je niet in een donker steegje wilt tegenkomen, maar eigenlijk weer wel zodat hij je vastpakt en over zijn schouder gooit en meeneemt naar zijn grot.
Geen spierbundels, maar een rauwe sterke kracht die ze uistralen.Een man met grote handen en dikke aders over zijn armen heen. Een man met dikke benen en grote lompe voeten. Zo een die van aanpakken houdt. Hard werk, vies vuil zweterig werk. Op het eerste gezicht geen lieve jongens. Toch hou ik juist van 'op het eerste gezicht'. Hoe bevooroordeeld dan ook, ik zie aan die buitenkant harde werkers, arbeiders, echte mannen. Niet die ietiepietie oeh wat een mooie lieve zachte geschoren en oh zo welriekende nette kapsel jongetjes.
Als ik deze mannen nu eens zo extreem mogelijk kan neerzetten. Zo hard en ondoordringbaar. Bruut en krachtig. Als een soort antihelden van deze tijd. Ik wil portretten van ze maken in de stijl van speelfilms, ik weet nog niet welke films. Misschien kan ik per persoon een andere thema gebruiken, wat het dichts bij die persoon ligt; oude zwart-witfilms, westernfilm, actiefilm of avonturenfilm. Ik ga deze mannen zelf zoeken, op straat, op hun werk, op het station, op de bouw, bij de sportschool, bij de tattooshop etc.
